The peace I hadn’t found
ហេតុអីប៉ានិងម៉ាក់គិតថារឿងរបស់ពួកគាត់នឹងមិនប៉ះពាល់ដល់កូនៗ នៅពេលកូនត្រូវគេងយំដោយសាររឿងរ៉ាវទាំងអស់នោះ ដោយរាល់ជម្លោះសម្លាប់ទឹកចិត្តរបស់កូនដែលចង់រស់នៅស្ងាត់ស្ងៀម ទោះគ្មានក្តីសុខពិតប្រាកដក៏មិនចាំបាច់ឮការស្រែកទៅវិញទៅមក…កូននៅកណ្តាលពិបាកសម្រេចចិត្តណាស់ កូនពិតជាអត់ដឹងគ្រប់ជ្រុងនៃរឿងនីមួយៗទេ…កូននៅខាងណា សូមកុំបន្ទោសកូន.. កូនមានអារម្មណ៍ថាហត់ណាស់ រងសម្ពាធណាស់ ចង់នៅស្ងប់ស្ងៀម។ ប៉ាម៉ាក់ និងគ្រប់គ្នាប្រាប់កូនកុំអោយគិត តែនៅជាមួយគ្នាក្រោមដំបូលផ្ទះតែមួយ ជួបប្រទះឮផ្ទាល់ខ្លាំងៗ អោយកូនធ្វើមិនឃើញ មិនឮយ៉ាងដូចម្តេច…But I’m always grateful and thankful for everything. Tried to not think about it for days, weeks and years. Yet I’ve come to stressed myself to the point I lose interest in things I find interesting and enthusiastic for years. The longing for peace, and happiness continues but diminishes in chances too.